wiek: 8+
kategoria: rodzinne, towarzyskie, kościane
czas gry: 10-20min.
opanowanie zasad: szybkie i łatwe
jakość: bardzo dobra
wielkość: sześcian o bokach ok. 15cm
grywalność: duża dynamika
producent: Gigamic
ocena: 6/6
Krok pierwszy, czyli pierwsze wrażenie...
Od samego wpatrywania się w pudełko gry "NEXT!" świat wydaje się bardziej radosny, a w środku radosnego sześcianu znajduje się kościana mieszanka wybuchowa zapewniająca dużą dawkę rozrywki i zaciętej rywalizacji. Gra nie wymaga zbyt dużo myślenia, ani opracowywania wielkich strategii na miarę budowy Chińskiego Muru. Jest idealnym rozwiązaniem na chwilę relaksu połączoną z dobrą zabawą czy to ze znajomymi, czy w zróżnicowanym wiekowo gronie rodzinnym. Właśnie zakończyliśmy rozgrywkę, w której zwycięzcą został najmłodszy gracz (9 lat), więc wiedza i wiek nie mają tu żadnego znaczenia. Co niektórzy podczas gry starają się liczyć rachunek prawdopodobieństwa, ale można stwierdzić, że rachunek sobie, a kości sobie. Jednym słowem gra jest nieprzewidywalna, co powoduje, że nad stołem wznoszę się ogromne emocje.
W pudełku znajduje się 45 kart i trzy tacki do ich ułożenia, 6 kości z żarówiastymi symbolami (2 czarne i cztery białe) oraz wieża do kości, która naszym zdaniem jest zbyt hałaśliwa (widać ją na zdjęciu Nr 1, plastikowe kości spadające w dół wydają wtedy takie dźwięki, że ledwo człowiek słyszy swoje myśli, nie wspominając o jakiejkolwiek konwersacji prowadzonej pomiędzy graczami). Dlatego używamy tradycyjnego kubeczka do gry w kości, który spokojnie mieści się w pudełku i sprawdza się wprost idealnie podczas rozgrywki. Karty umieszcza się w stojaczkach (po 15 na każdym stosie) i gracz rozpoczynający rozgrywkę rzuca kostkami, a celem jest wyrzucenie układu znajdującego się na jednej z kart leżących na wierzchu stosów (przykład na zdjęciu Nr 3 przedstawia trzy karty z trzema układami: 1 - 4 kości z krzyżykami, 2 - 6 kości i każda z różnym symbolem, 3 - para takich samych kości plus cztery takie samie kości). Po rzucie gracz decyduje, do którego układu będzie zbierał kości (punkty znajdujące się w rogu są punktami, które można zdobyć za wyrzucenie danego układu).
Po pierwszym rzucie gracz podejmuje decyzję czy zostawia jakieś wyrzucone kości lub rzuca od nowa. Jeśli wybrał jakieś kości, to odkłada je na bok, pozostałymi rzuca jeszcze raz. Każdy gracz w swojej kolejce może rzucać tylko 3 razy. Jeśli gracz w trakcie, któregoś rzutu osiągnął wybrany przez siebie układ, to kończy swoją kolejkę i zabiera kartę z tacki. W sytuacji, gdy po trzech rzutach gracz nie wyrzucił żadnego z układów znajdujących się na kartach, to następny gracz może zdecydować czy rzuca od nowa 6 kostkami, czy zatrzymuje jakieś kości wyrzucone przez wcześniejszego gracza. Jeśli decyduje się na zatrzymanie jakiś kości, to zalicza mu się to jako pierwszy rzut i pozostają mu już tylko dwa rzuty.
Dodatkowo na niektórych kartach na samym środku znajdują się specjalne symbole akcji (zdjęcie Nr 4). A: osoba, która wyrzuciła układ z karty może od wybranego gracza wziąć dowolną kartę, B: po wyrzuceniu układu gracz wymienia kartę z każdym graczem (bierze wybraną kartę od gracza, a potem decyduje, którą przekazuje jemu), C: dodatkowy ruch (trzy rzuty kośćmi), D: wymiana z jednym wybranym graczem. Gracze po zdobyciu karty kładą ją zakrytą przed sobą, więc nie wiadomo jaką kartę można zdobyć od innego gracza, ani co mu damy. Gra kończy się w różnych momentach, w zależności od liczby graczy: dwóch graczy - gdy ktoś będzie miał 10 kart, trzech graczy - gdy ktoś będzie miał 8 kart, czterech do sześciu graczy - gdy ktoś będzie miał 7 kart. Gracze podliczają punkty na zdobytych przez siebie kartach i wygrywa ten, który zdobył największą liczbę punktów.
Krok drugi, dogłębne zbadanie tematu...
W pudełku znajduje się 45 kart i trzy tacki do ich ułożenia, 6 kości z żarówiastymi symbolami (2 czarne i cztery białe) oraz wieża do kości, która naszym zdaniem jest zbyt hałaśliwa (widać ją na zdjęciu Nr 1, plastikowe kości spadające w dół wydają wtedy takie dźwięki, że ledwo człowiek słyszy swoje myśli, nie wspominając o jakiejkolwiek konwersacji prowadzonej pomiędzy graczami). Dlatego używamy tradycyjnego kubeczka do gry w kości, który spokojnie mieści się w pudełku i sprawdza się wprost idealnie podczas rozgrywki. Karty umieszcza się w stojaczkach (po 15 na każdym stosie) i gracz rozpoczynający rozgrywkę rzuca kostkami, a celem jest wyrzucenie układu znajdującego się na jednej z kart leżących na wierzchu stosów (przykład na zdjęciu Nr 3 przedstawia trzy karty z trzema układami: 1 - 4 kości z krzyżykami, 2 - 6 kości i każda z różnym symbolem, 3 - para takich samych kości plus cztery takie samie kości). Po rzucie gracz decyduje, do którego układu będzie zbierał kości (punkty znajdujące się w rogu są punktami, które można zdobyć za wyrzucenie danego układu). 
Po pierwszym rzucie gracz podejmuje decyzję czy zostawia jakieś wyrzucone kości lub rzuca od nowa. Jeśli wybrał jakieś kości, to odkłada je na bok, pozostałymi rzuca jeszcze raz. Każdy gracz w swojej kolejce może rzucać tylko 3 razy. Jeśli gracz w trakcie, któregoś rzutu osiągnął wybrany przez siebie układ, to kończy swoją kolejkę i zabiera kartę z tacki. W sytuacji, gdy po trzech rzutach gracz nie wyrzucił żadnego z układów znajdujących się na kartach, to następny gracz może zdecydować czy rzuca od nowa 6 kostkami, czy zatrzymuje jakieś kości wyrzucone przez wcześniejszego gracza. Jeśli decyduje się na zatrzymanie jakiś kości, to zalicza mu się to jako pierwszy rzut i pozostają mu już tylko dwa rzuty.
0 komentarze :
Prześlij komentarz